Verslag 11 : Pakse, 4000 Island, Koh Samed

Sinds mijn maat naar huis is, is de tijd eigenlijk net zo snel danwel sneller voorbij gegaan. Met weinig tijd om mijn fans tevreden te houden, doe ik dan nu toch maar even een update. Waarschijnlijk de laatste, want over 5 dagen ga ik helaas alweer naar huis. Iets waar ik op dit moment erg tegenop zie. Als ik eenmaal thuis ben zal ik nog eenmaal verslag doen, van wat er in het laatste weekje nog gebeurt is. Eens even kijken, waar waren we gebleven....
Nadat François vroeg naar Bangkok vertrok, ben ik nog een paar dagen in Luang Prabang gebleven. Heb nog een erg uitputtende klim gemaakt naar een tempeltje op een bergpunt. Toen ik bij het punt kwam om een kaartje te kopen stond er met bordjes : 138 steps down, 190 steps up. Nou ik had al bijna een zuurstof apparaat nodig op dat ogenblik. Affain, toch maar omhoog. Het uitzicht was erg mooi, klein beetje de moeite waard was het dus wel.
Na Luang Prabang heb ik een slaapbustocht geboekt om in 2 nachten door naar het zuiden van Laos, het dorpje Pakse, te gaan. De eerste tocht zou 10 uur duren (werden er 12). Overdag heb ik in Vientienne, Laos' hoofdstad, een motor gehuurd en wat rond gereden als een toerist. Die avond vertrok ik met de slaapbus naar Pakse. Deze zou er 15 uur over doen, gelukkig werden dit er iets minder dan 12. Eindelijk een meevaller! Om 06:40 kwamen we in de ochtend aan en na een hostel gevonden te hebben ging ik op zoek naar een massage salon. Ik kwam al gauw uit bij Dragon Massage. De eigenaar had de tent een paar maanden geleden geopend. Hij zelf was half Tjech, half Italiaan en sprak maar liefst 8 talen! (Tjechisch, Italiaans, Engels, Russisch, Mandarijn, Arabisch, Duits en nog een). Na een paar dagen elke ochtend(tot 2/3uur 's middags) regen gehad te hebben vertrok ik naar de Four Thousand Islands. Een volgens het boekje Lonely Planet een waar backpackers Mecca. Maar dan alleen tijdens het droogseizoen. De Mekong rivier zou dan (in het droogseizoen) mooi groen zijn. Nu was deze nog steeds (net als in Luang Prabang) vies bruin en stond erg hoog. Ik verbleef op Don Khong en Don Det. Twee van de 3 eilanden met slaap accomodaties. De derde was Don Kon. Samen met Megan (die ik heb leren kennen in Pakse) hebben we Don Khong op de motor verkend, Don Det te voet en Don Kon op de fiets. Vooral de laatste twee waren behoorlijke avonturen met modder weggetjes en soms weggetjes die onder gelopen waren met een halve meter water. Op het zuidelijkste puntje van Don Kon hadden we een bootje gehuurd. De jonge schipper zou ons naar een vlot brengen vanwaar we de Irrawaddy dolfijnen zouden kunnen zien. Ondanks het vieze water en de grote afstand tussen ons was het toch wel gaaf om de dolfijnen af en toe boven water te zien komen. Helaas waren ze elke keer weer net weg als ik me camera tevoorschijn had getoverd. Na de Four Thousand Islands ging ik weer terug naar Pakse, om via hier terug te keren naar Thailand(eindelijk). Die ene avond in Pakse nam de eigenaar van Dragon massage mij mee naar een bar van zijn vriend. Hier heb ik de hele avond gespendeerd en ik ging behoorlijk zat naar huis. De volgende dag werd ik om 08.00 opgehaald om met de bus naar Ubon te gaan. Het dicht bijzijnste plaatsje in Thailand. Hier kon ik weer een paar uur spenderen om vervolgens met de slaaptrein naar Bangkok te gaan. In de trein (nou oke, in die wagon in ieder geval) bleek ik de enigste farang te zijn. Op een gegeven moment komen er 2 agenten bij me staan. Ik dacht, wat heb ik nou weer gedaan? Maar ze bleken erg aardig en ze probeerden een praatje met me te maken over voetbal. Ze stellen zich netjes voor als de politie bewaking op deze nachttrein tot Bangkok. Als er iets was dan kon ik bij hun terecht. Gelukkig verliep de treinreis zonder problemen en toen ik in Bangkok was pakte ik de taxi naar Ekamai bus station. In de trein had ik besloten om (op aanraden van mijn Bangkokse maat Puree) naar Koh Samed te gaan, ipv Koh Chang. Beiden eilanden aan de oostkust van Thailand. Koh Samed zou iets kleiner en mooier zijn. Vanuit Bangkok ging ik met de bus naar Ban Phe, het kleine havenplaatsje waar mijn boot naar Koh Samed zou vertrekken. Dit ging allemaal prima en eenmaal op Koh Samed aangekomen vond ik al gauw een "hotel"kamer die goedkoper was dan gedeelde kamers. De eerste avond belande ik in The Island Bar. Deze werd gerund door een Local vrouw die gescheiden was van een Nederlandse man. Ze waren nog beide eigenaar maar de man was terug naar Nederland. Na daar wat Sangsom Coke genuttigd te hebben vroeg ik of ze ook Nederlands voetbal kon uitzenden. Gelukkig kon ze dit! Dus dit werd zo'n beetje mijn stamkroeg en hier heb ik ook Ajax-vitesse gekeken met veel plezier. Verder mocht ik op haar scooter (met haar achterop dan wel) het eiland verkennen en een paar strandjes en mooie plekken afrijden. Dit was fijn, scheelde mij weer 300/500 Baht, plus ik kwam op de mooiste plekken van het eiland (denk ik). Die avond belande ik nog bij een of andere strand club(Finale club). Waar ze harde muziek draaiden en een geweldige lichtshow opvoerden. Erg gaaf. Verder heb ik hier nog een dag op het strand gelegen. Om de volgende dag te gaan duiken. Met een Singaporiaans/Maleisisch koppel en een Thaise instructeur. Helaas was het water erg troebel waardoor we niet verder zagen dan 1-2 meter. Maar het duiken was goed voor mijn duiktechniek. 's Avonds gingen we met zn vieren uiteten bij een mooi thais restaurantje op het strand. Hier aten we allerlei Thaise gerechten, waaronder een hele vis en sticky mango rice. Later op de avond ging de Thaise (op leeftijd zijnde) instructeur naar huis en zijn wij met een Engels meisje op stap gegaan. We gingen naar een homotent aan het strand waar alles (local) homo of ladyboy was. Erg grappig om een keer te zien. Na vele buckets had ik genoeg van de gayscene en gingen we naar huis. Ik zowat strompelend van zatheid. Het was een erg geslaagde avond met mijn nieuw gemaakte vrienden. De volgende dag werd ik anders wakker. Rond 8 uur werd ik erg misselijk wakker en moest ik gelijk naar de wc om over te geven, dit herhaalde zich nog een keer of 8-10. Daarbij kwam ook nog eens kijken dat ik voedselvergiftiging opgelopen had. Jullie snappen het al, het kwam er die morgen aan beide kanten uit.... Bijna tegelijk....
Na die dag rustig aan gedaan te hebben ging het de volgende dag beter en ben ik op het strand gaan liggen. Voor de verandering smeerde ik me goed in, alleen hield ik er geen rekening mee dat als je malaria-pillen slikt, de zon harder effect heeft. Dus toch wat verbrand weer. (Leert die jongen het nou nooit?)
De 14e vertrok ik van Koh Samed, met Pattaya als nieuwe bestemming. Eenmaal bij de pier aangekomen werden we naar een boot geleid. Daar aangekomen zei een andere kapitein tegen de man van de pier dat hij ons wel met een andere kleinere boot zou brengen... zonder succes. Om 14.05 vertrokken we en om 14.10 lagen we al stil in het water. Boot kapot. Ik baalde als een stekker want mijn minivan naar Pattaya zou om 15.00 vertrekken. (boottocht duurt 45min) Eer dat ze de andere boot opgeroepen hadden en we overgestapt waren was het 14.35. Toen ik om 15.15 bij het reisbureau aankwam vanwaar mijn minivan zou vertrekken waren ze net zo blij als mijzelf. Niet dus. Gelukkig riepen ze een andere minivan voor me op waar de locals mee reizen. Deze was er om 15.30. De reis duurde langer dan verwacht omdat er onderweg verschillende mensen in en uit stapten. Eenmaal uitgestapt in Pattaya bracht een Motorbike taxi mij naar mijn hostel. Helaas was het alweer tijd voor het laatste hoofdstuk van mijn reis.

ps Koh Samed, Koh Samet, Ko Samed of Ko Samet word allemaal gebruikt hier.