Verslag 8: Kingdom of Cambodia

Zoals ik al zei moest ik Thailand uit omdat mijn visum bijna af liep. Eenmaal op Cambodjaans grondgebied hadden we voor US $9 pp (alles word in US$ betaald en kleingeld krijg je terug in Cambodja Rial, waarbij 4000= US$1) een minivan geregeld (natuurlijk veel te duur) om ons naar Siem Reap te brengen. Deze rit duurde een paar uur maar gelukkig waren we nog wat moe van ons slaap tekort dus sliep ik grotendeels. De weg naar Siem Reap was (ongeveer) een lange rechte weg. Het landschap was opvallend vlak wat volgens ons wel een beetje op Nederland leek. De huisjes die er stonden waren krakkemikkig en het werd ons al gauw duidelijk dat Cambodja nog armer oogt dan Thailand. We hadden besloten om naar de Full Moon Party op Koh Phangan te gaan en daarom konden we maar een paar dagen in Cambodja blijven. Eenmaal aangekomen bij de bushalte in Siem Reap werden we gelijk omringd door tuktuks. De tuktuks hier waren een beetje anders dan in Thailand. Een scooter met een soort aanhanger waar je dan in kon zitten. Een tuktuk chauffeur zou ons gratis naar een hotel brengen (we hadden nog niks geboekt en geen of weinig reserach gedaan, stom van ons). Dan zou de tuktuk ons morgen brengen waar we wilden. Hiermee gingen we akkoord en hij bracht ons naar een fijn hotelletje dichtbij Pubstreet, the place where it happens. De volgende dag gingen we eerst naar de floating village. Dit was een bekend dorpje drijvend op een rivier/meer. Eenmaal aangekomen moesten we per boot verder en je voelt em al aankomen, we werden wederom opgelicht. Althans, ze probeerden ons erger op te lichten dan ze uiteinelijk deden. Dit door mijn uitstekende onderhandel skills. Een bootkaartje zou ons $20 pp kosten! Zoals jullie begrijpen gaven we deze liever uit aan 5 buckets pp. Toen de verkoper door had dat wij het duur vonden zei die nog : "you can pay in any currency". Waarop ik even grappig dacht te zijn : "So I can also pay in stones?" waarop de verkoper natuurlijk antwoorden : "of course you can pay in stones!" Hij had natuurlijk nog nooit van deze currency gehoord maar ik zie er zo betrouwbaar uit. Dus ik ging op zoek naar een paar stenen, toen ik hiermee aan kwam zetten was de verkoper hier niet echt blij mee en hij werd er nogal chagrijnig om. "you must watch out, or you get problems" zei de verkoper tegen mij. Hierop begon ik te lachen en we liepen maar weer weg. We keken nog even over het water uit en vonden het toch wel jammer dat we geen ticket gekocht hadden. Maar goed, 5 buckets pp is toch wel erg duur om even het water op te kunnen. Uiteindelijk kwam de verkoper weer aanzetten en probeerde ons de tickets alsnog te verkopen. Na wat onderhandelen kregen we ze uiteindelijk voor $15 pp. Eenmaal op de boot begrepen we waarom ze zo duur waren. We zaten met zn 2e op een bootje met 10 zitplaatsen en een eigen gids. Als we met meer waren hadden we natuurlijk de kosten wat meer kunnen delen. In dit drijvend dorpje had je bijna alles. Een floating police station, floating supermarkt, floating restaurantje, floating school, veel floating huisjes enz. Achter een huisje float-te een heel klein schuurtje van 1m bij 2m. Hier stonden 2 varkens en dit was dan de floating schuur. Bij het floating restaurantje hadden ze krokodillen, die in het water van de rivier leefden maar in een kooi. Gevaarlijke jongens! Na een paar uur heen en uur terug gevaren te hebben kwamen we bij een floating warehouse. Hier konden we rijst kopen voor de weeskinderen die in de floating school leefden. We konden een grote zak rijst kopen voor $30 om aan de weeskindjes te geven. Hier konden de 100 kindjes dan weer een dag van eten (3 rijst maaltijden per dag). Met de zak vaarden we verder naar de school. Bij de school aangekomen werd de zak op 3 andere zakken gelegd en toevallig was het net etenstijd. In de kleine ruimte werden vliegensvlug 100 bordjes met rijst klaar gezet. Ook kregen ze er wat groente en een ei bij. Dit gaf ons de mogelijkheid om even de lokaaltjes te bekijken. Toen we deze gezien hadden kwamen de kinderen alweer richting de lokalen en een paar begonnen te touwspringen. François deed een poging om mee te doen, maar het was maar een erg klein touwtje. Maar goed , de kinderen hadden weer iets om te lachen. Terug bij de boot vaarden we gauw terug naar onze tuktuk. Deze bracht ons vervolgens naar het zevende wereldwonder : Angkor Wat. Hier heb ik geluld als brugman om uiteindelijk voor $10 een prive gids te krijgen die ons alles over Angkor Wat zou vertellen. We hadden immers als veel te dure paraplu's gekocht ($4 per stuk) omdat het ff 30min regende... Vervolgens kwamen we bij de tempel aan en de gids zei dat we niet naar het mooiste gedeelte mochten omdat we een hempje aan hadden. Dus toen naar een souvenier shop en een jonge dame probeerde ons hier op te lichten. Ze verkocht t-shirts van Angkor Wat of Cambodja voor $15per stuk. Het lukte mij om uiteindelijk voor $3 per stuk , 2 oerlelijke t-shirts te kopen zodat we toch binnen konden. Een stukje verder gelopen zei de gids tegen mij dat de jonge dame het niet kon geloven hoe goed ik was in het onderhandelen over de prijs. De gids bevestigde dit omdat zijn prijs eigenlijk $18 is. Achja, je moet iets als arme student he :). De tempel en omliggende tempels waren mooi om te zien en we hebben ook nog een tempel gezien waar ze een stukje van de film tomb raider hadden opgenomen. Eenmaal terug bij ons hotel werden we erg opgelicht door onze tuktuk chauffeur. Hij had ons gister, vandaag de hele dag en vanavond de hele avond rond gereden en hij vroeg $40!!!! Wie denkt hij dat we zijn? Rijke blanke? Uiteindelijk bleef hij met zijn prijs steken op $30 en ik was het geonderhandel dan ook helemaal beu. 's Avonds zou hij ons weer op komen halen om ons naar een pub of iets dergelijks te brengen. Hij haalde ons op en bracht ons naar een local restaurantje, daar kwam hij bij ons aan tafel zitten en we gaven hem een biertje, bij de volgende lokatie nog een en daarna nog een. Toen waren we het onderhand beu en zeiden hem dattie kon opbokken. Gelukkig kon hij geen Nederlands (of goed Engels) en liepen wij vlug Pubstreet in. Eindelijk, daar waren we van af. Het bucket zuipen kon eindelijk beginnen! We liepen wat barretjes af en zagen dat een barretje vanaf 00.00 de buckets voor de helft van de prijs waren. Dit vonden wij wel prettig natuurlijk en de komende nachten spendeerden we hier minder dollars na 00.00. De overige dagen werd er overdag weinig gedaan als geslapen. Wel bezochten we nog een keer een zwembad bij een erg luxe hotel. Overnachten kostte hier minimaal $120 per nacht voor een standaard kamer. (Zwemmen kostte ons $10 pp.)
Doordat Nederland moest voetballen verlengden we ons Cambodja avontuur met nog een nacht. Anders hadden we de wedstrijd tegen Argentinie niet kunnen zien. Helaas mocht het niet baten. De wedstrijd was hier om 03.00 en dus rond 06.00 afgelopen. De volgende ochtend zouden we om 07.30 opgehaald worden om met de bus terug te gaan naar Bangkok. We moesten namelijk de 10e in ons hotel op Koh Phangan zijn. Wat de 11e werd door het voetbal. De hostel eigenaar vond dit gelukkig geen probleem. Wel moesten we dan die dag aan het einde bij doen. Rond een Full Moon Party vragen ze in Koh Phangan minimaal 4/5 nachten. Van 06.00 tot 07.15 had François geslapen en ik had ontbijt en water gehaald voor de reis. Zonder te slapen en nog zat (het lijkt wel of we zo het liefste reizen :p) stapten we de bus weer in, terug naar ons geliefde Bangkok...