verslag 2: Bangkok day 1-2

Eenmaal afgezet bij de beroemde Khao San Road ging ik te voet verder. Het was gelukkig maar 100/200 meter lopen voor ik in het zijstraatje bij mijn hotel was. Met het inchecken kreeg ik te horen dat de deluxe single rooms “overbookt” waren en dat ik een free upgrade zou krijgen naar een deluxe double room. Ze wisten gelijk met wie ze te maken hadden (lees VIP). Op mijn kamer aangekomen heb ik mijn spullen gedropt en nam ik een duik in het zwembad op het dak. Hierna ben ik een rondje gaan lopen. Na flink wat dwalen en meerdere foodstands gezien te hebben hakte ik de knoop door en bestelde ik ergens een bordje Pad Thai met kip. Met een vol bord met groente, noodles en kip (wat overheerlijk smaakte) in de hand liep ik verder over de Khao San Road. Overal werd ik aangesproken door de lokale bevolking, ze dachten natuurlijk dat er een lopende geldboom voorbij liep. Van tailor made suits tot een ballon met lachgas en schorpioenen op een stokje, vanalles probeerden ze me aan te smeren. Toen mijn bordje leeg was en ik de straat gezien had liep ik terug over de straat naar een restaurantje. Hier draaide een DJ harde muziek en ze hadden zelfs een MC (voor diegene die dit niet kennen, dit is een “Master of Ceremonies”, iemand met een microfoon die af en toe iets roept om meer sfeer te creeren.) De muziek stond zo hard en het restaurant aan de overkant van de straat deed hetzelfde. Met elkaar concurrerend probeerde ze zo hun terrasje vol te krijgen. Wat ook aardig lukte. Toen ik eenmaal zat zag ik dat mijn buren buckets (emmers) met drank hadden en dus bestelde ik ook een bucket met vodka-red bull. Aan de andere kant naast me was een stelletje komen zitten. Ook het terras ontkomt in Bangkok niet aan de (heel soms, irritante) straatverkopers. Mijn buurman kocht dan ook een stokje met daarop een schorpioen. Deze peuzelde hij vrolijk op. Misschien dat ik dit een deze dagen nog ga proberen, ik roep immers altijd dat ik een alles eter ben. Dat maakt het mij eigenlijk bijna verplicht. De verkoopster had de grootste lol met mijn buurman en vervolgens kreeg hij 6 levende schorpioenen op zijn handen. Waarna zij heel even een stukje verder liep en de man even liet zweten. De schorpioenen bleven goed zitten al was het wel duidelijk dat ze nog in leven waren omdat ze bewogen. Uiteindelijk kwam ze haar huisdiertjes weer halen en vertrok het stel ook weer. Mijn bucket was ondertussen 2/3 leeg en ik ging maar eens een keer naar het toilet. Eenmaal terug gekomen hadden ze mijn bucket alweer opgeruimd, ze dachten vast dat ik alweer verder gelopen was. Toen ik dit zei kreeg ik een nieuwe bucket die 4/5 vol zat! Dit beviel me natuurlijk erg goed, ook omdat mijn vorige bucket nu ongeveer 50%water 50% vodka-red bull zou moeten zijn van het ijs dat gesmolten was. Het eerste wat ik nu deed was een hoop ijs eruit scheppen. Op het terras werd ik vervolgens aangesproken door een local.
“heeeey do you know me?” Ik had natuurlijk geen flauw idee wie het was, alle Thai lijken immers op mekaar :p. “eeuh, no? I don’t know you”. Maar het was schijnbaar de vrouw die lachgas verkocht(niet dat ik lachgas gekocht had, maar ik had een heel kort praatje met haar gemaakt uit beleefdheid). Ze zei dat ik maar bij een Thaise jongen en meid aan tafel moest gaan zitten omdat ik ook maar zo alleen zat. Dit bleek een goede zet. Met deze nieuwe vrienden heb ik de rest van de avond doorgebracht. We gingen een paar terrasjes af tot alles dicht ging omdat de politie kwam. De avondklok geld immers nog steeds hier in Bangkok. Ondertussen had een stelletje uit zuid-Korea zich bij ons gevoegd en we liepen met zijn alle in het straatje van mijn hotel. Hier was nog een mini terrasje waar we wat konden drinken. Al gauw kwamen de politie en het leger ook in dit straatje zeggen dat we moesten gaan. Compleet met hummer en verscheidene jeeps zag dit er indrukwekkend uit. Al waren we niet echt onder de indurk. We gingen dan ook naar mijn hotel om in de lobby te wachten tot ze weg waren. Om ongeveer 02.00 gingen we weer terug en was er in de straat een restaurantje waar we weer wat konden gaan drinken. Erg scherp word er dus niet op de avondklok gelet. Toen het 3 of 4 uur was gingen we allemaal weer naar huis. Het was een geslaagde avond geweest, dankzij het vrouwtje van de lachgas.
Na een beetje uitgeslapen te hebben en een tip van mijn nieuwe vrienden ging ik de volgende dag op weg naar China town. Toen ik bij de tuktuk standplaats kwam werd ik natuurlijk weer aangesproken. Deze meneer wist mij natuurlijk te vertellen wat ik allemaal moest gaan zien in Bangkok. Hij zou mij voor 20 baht een paar uur rondrijden met een tuktuk en overal op mij wachten. Dit zou mogelijk zijn omdat hij een coupon zou krijgen voor gratis gasoline. Natuurlijk wist ik vanaf het moment dat hij me aansprak dat hij me op zou gaan lichten. Maar omdat hij zo goed zijn best deed ging ik toch op het aanbod in. Hij bracht me van een restaurantje om te ontbijten naar de ene en de andere plek. Bij de lucky Buddha heb ik met een local buigingen moeten maken zodat ik een gelukswens kon doen. Toen naar de standing Buddha die net zo groot is als een gebouw. Vervolgens bracht hij me naar een reisbureau. Hier werd ik geinformeerd om te reizen naar het noorden van Thailand. Voor 5300 baht(ongeveer 120 euro) heb ik vanuit Bangkok voor zondag een dagtrip naar Ayutthaya. Hier zal ik ‘s avonds op de nachttrein stappen naar Chiang Mai. In Chiang Mai verblijf ik een nacht in een hotel om vervolgens voor 3 dagen een jungle tocht te maken. Terug in Chiang Mai heb ik weer een hotel overnachting. Vervolgens ga ik met een bus naar Pai. Hier was het vrouwtje van het reisbureau erg over te spreken. In Pai zal ik weer verder moeten kijken wat ik ga doen, misschien door naar Laos, misschien nog meer Thailand. Weer terug in mijn tuktuk aangekomen zou hij me naar een winkel brengen. Als ik hier iets kocht of lang binnen zou zijn, zou hij zijn felbegeerde coupon krijgen. Toen we stopten stapte ik een winkel binnen voor maatpakken. Natuurlijk wist ik dat ik hier niks ging kopen (al kosten ze maar 5000 baht). Maar geen pak, geen coupon en dus vroeg ik aan mijn tuktukmaat wat hij voor prijs moest hebben. “Aah, you tell me, maybe 500 baht?” Na hem voor 5 min hard uitgelachen te hebben zei hij me dat ik een prijs moest noemen. Ik bood 100 baht, hij had me immers al een paar uur rond gereden en op me gewacht. Hij kwam al gauw omlaag met zijn prijs en we spraken 150 baht(ongeveer 3,30 euro) af. Niet gek voor een paar uur mijn eigen prive tuktuk met chauffeur, al bracht hij me uiteindelijk niet naar China town, wat eigenlijk wel mijn bedoeling was.
Na afscheid genomen te hebben ging ik op zoek naar een internet café. Hier zit ik jullie nu al 1,5/2 uur te vermaken. Ik ga maar eens op zoek naar iets om te eten. Ook moet ik nog op zoek naar een cafetje waar ze om 02.00 het Nederlands elftal uitzenden. Dit zal niet meevallen met de avondklok. Maar ik ga het in ieder geval wel proberen. Natuurlijk moet ik ook nog ergens een Nederlands elftal shirtje op de kop zien te tikken!
Enthousiaste eerste verhalen. Jullie zullen begrijpen dat ik niet elke dag van mijn reis zo gedetailleerd ga vertellen. De foto’s houden jullie ook nog even tegoed.
Tot zover mijn verslag vanuit Bangkok.